Wat ik echt haat aan polyamorie

Dit is ongetwijfeld hetgene dat ik het meest haat aan polyamorie: een hele nacht alleen thuis zijn en alleen slapen.
Vermoedelijk (gelukkig) ook het enige dat ik haat aan polyamorie... ☺

Mijn man heeft sinds kort een nieuwe relatie en ze spraken af dat ze elkaar wekelijks willen zien, bij voorkeur op een vaste dag. Aangezien zij co-ouderschap heeft, zou mijn man daar dan ook blijven slapen in de weken dat haar kinderen er niét zijn.

2 nachten per maand dus. Op zich niet veel, maar ik vind dat écht écht niet leuk.

Vorige week was het dus de eerste keer.

In het begin van het jaar werd de relatie tussen zijn toenmalige vriendin en hem na iets meer dan 3j stopgezet. De verhoudingen daar waren erg anders en hij bleef niet zo vaak slapen bij haar. Al meer dan een half jaar waren wij dus met zijn tweetjes thuis (mijn relatie van 4,5j eindigde vorig jaar in juni) en waren we bijgevolg bijna continu samen.Voor mij nu een grote aanpassing om te moeten schakelen naar "eenzame" nachten.

Onze dochter vindt het prachtig, want die kruipt dan lekker bij mij in bed. En zelf vind ik dat ook heerlijk. Gezellig nog even babbelen voor het slapen, dan een luisterverhaaltje en 's nachts haar handjes die zoeken naar mij, waarna ze weer rustig verder slaapt.

Maar soms..... is de dochter ook eens weg. Zoals vorige week. Ze ging nog enkele dagen logeren bij omi. En dus zat ik alleen.... of beter: lag ik alleen....

Hoezeer ik ook hou van onze levensstijl, ik denk niet dat dit ooit zal wennen....