filmreview "Love and Leashes

 

Filmrecensie:  Love and leashes (Korea 2022 - Netflix)

We keken overlaatst naar "Love and leashes" en willen jullie graag mee laten genieten. Een korte review dus: Love and leashes is een romantische komedie uit Korea die werd gebaseerd op de webcomic "Moral sense" van Gyeoul. Ik was er zelf heel benieuwd naar omdat ik Aziatische landen niet direct associeer met openheid omtrent BDSM. (maar ik moet eerlijk toegeven dat ik niet veel bezig ben met tv en film, dus laat me gerust weten mocht je nog soortgelijke films kennen) De film begint met een innerlijk monoloog van het vrouwelijke hoofdpersonage Jung Ji-Woo over macht en verborgen verlangens ivm BDSM. In de eerste echte scene komt Jung Ji-Woo aan op het werk en staat er een nieuwe collega al te wachten. Bij de introductie van de baas blijkt hij Jung Ji-Hoo of ook wel Mr perfect te zijn die ter vervanging komt van een collega. Een andere collega merkt al op dat de namen van de twee hoofdrolspelers wel erg op elkaar gelijken, wat later in de film nog wel belangrijk blijkt te zijn. In de eerste vijf minuten gaat hij al in tegen de baas en geeft hem een opmerking over zijn seksisme, wat als een grapje wordt weggezet door de baas. Als later Jung Ji-Woo per ongeluk het pakje opendoet van Jung Ji Hoo en daarin een collar vind (die hij toeschrijft aan zijn zogenaamde driejarige poedel) en daarna een folder van een SM-shop, gaat er bij haar een belletje rinkelen. Bij een avondloop stopt ze bij een erotiekwinkel en fantaseert over haar nieuwe collega. Na een voorval op het werk bedankt hij haar dat ze gezwegen heeft over de collar en geeft hij schoorvoetend toe dat deze eigenlijk voor hemzelf was. Thuis gekomen zoekt Junig Ji-Woo info over BDSM op haar telefoon. Na een feestje vraag hij of ze zijn Meesteres wil worden (zonder meer te willen). De rest van het verhaal zien we hun relatie verder uitgediept en haar tocht door het nieuwe landschap van BDSM. Op twitter werd er veel en sterk gereageerd op de film omdat hij het onderwerp van BDSM speels bekijkt (en met respect), het typisch vrouwelijke sub/ Mannelijk Dom omzeilt en op een verantwoordelijke manier omgaat met consent en communicatie. De hoofdrolspelers zijn perfect voor hun rol en omdat het een komedie is zijn er natuurlijk nog een aantal verschillende interessante nevenpersonages.   Wat vonden wij er nu van? Komedie is  helemaal niet mijn ding, dus ik was wat sceptisch, maar ik was blij verrast door het verfrissende verhaal. Het klassieke patroon van de dominante man en onderdanige vrouw werd mooi overboord gegooid, wat ik zeker wel belangrijk vind. Er zaten een aantal grappige scènes in ('t is niet voor niets een komedie natuurlijk) maar het was niet overdreven. Er werd zeker niet gelachen met BDSM-context.  In tegenstelling tot bvb 50 shades of grey (lap, nu heb ik 'm tóch genoemd) is deze film wél realistisch. Er wordt niet geworsteld met "innerlijke demonen", er wordt niet over grenzen gegaan en er wordt niets als vanzelfsprekend aangenomen. Je ziet het vrouwelijke hoofdpersonage mooi evolueren van lichtjes geshockeerd naar voorzichtig nieuwsgierig, om vervolgens het halve internet af te speuren om meer informatie te vinden. Ze zorgt dat ze eerst goed geïnformeerd is voordat ze toezegt om zijn meesteres te worden en ook dan bespreken ze samen eerst goed wat er wél en niét kan. Degenen die al een workshop volgden bij ons, weten dat we daar veel belang aan hechten en ook véél info geven over veiligheid en communicatie.  Ik was dan ook blij om te zien dat daar in de film aandacht aan werd geschonken 😊 Persoonlijk zou ik nu wel geen spel spelen op mijn werk (of dat van mijn partner), maar goed, het is natuurlijk een film. Conclusie: Als je een film wil zien waar er een realistisch beeld geschetst wordt over BDSM dan is deze film zeker ok. Je moet wel houden van enige romantiek en wat komedie tussendoor 😏